Abdelkader verdedigde de keuze van moslima’s om zich te onderscheiden. Zij betoogde dat de consequente doorvoering van de vrijheid van godsdienst zal leiden tot afname van extremistische stromingen. Meryem Almaci keerde zich tegen de beeldvorming over de islam sinds 9/11. “Bedenk eens waar het toe leidt, als je als kind sinds 2001 negatief wordt benaderd in je omgeving of uitgesloten, puur en alleen vanwege het etiket ‘islam’. Radicalisme is een probleem dat de westerse samenlevingen zelf geschapen hebben.” Meryem vertelde ons in de wandelgangen hoe zij, als dochter van een Turkse immigrant, parlementslid en sinds kort voorzitter van de Vlaamse groenen door de media benaderd wordt met vragen over de Armeense genocide en de Turkse president Erdogan. “Ik word constant aangesproken op mijn achtergrond en moet me dan eindeloos verdedigen voordat ik mijn eigen verhaal of dat van de Vlaamse groenen kan vertellen.” Het etiketteren in de main stream media is funest. Een autochtone misdadiger blijft altijd een Belg. Een Belgische misdadiger van Marokkaanse afkomst is nooit een Belg, maar een Marokkaan of een islamiet. De keuze van jongeren voor radicale bewegingen is een gevolg van het feit dat zij jarenlang uitsluitend in het hokje ‘islamist’ zijn gestopt. Je identiteit wordt mede gevormd door het etiket dat je opgeplakt krijgt. “Ontradicalisering” is een helse opgave. De Denen gaven in de discussie het voorbeeld van een succesvol project in Aarhus waar jihadisten na terugkeer in een intensief programma zijn opgevangen. Maar dat is een correctie achteraf. Het voorkomen van ontsporing vereist veel meer, volgens Nicolás Marugán: strengere aanpak van haatzaaien, educatie over diversiteit, meer migranten in openbare diensten en het onderwijs, en het tegengaan van segregatie in de huisvesting. Bekende maatregelen die moeilijker liggen naarmate de publieke opinie gevoelig blijft voor populistische argumenten tegen migranten in het algemeen en islamieten in het bijzonder. Co-voorzittter van de EGP Monica Frassoni: “Voor de bescherming van minderheden hebben we een verhaal nodig dat de meerderheid kan overtuigen.” Dat verhaal werd in Zagreb helaas nog niet geschreven.
