Europa wil met Canada en de VS de handel vergemakkelijken. Daarvoor dienen de vrijhandelsakkoorden CETA en TTIP. Deze overeenkomsten worden aangeprezen vanwege de gunstige effecten die vrijhandel zou hebben voor de werkgelegenheid, de welvaart en de bestrijding van de crisis. In werkelijkheid herbergen deze akkoorden grote nadelen voor burgers, boeren, werknemers, consumenten en het milieu. CETA en TTIP zijn te vergelijken met het Paard van Troje. Daarom demonstreerden honderdduizenden mensen op zaterdag 11 oktober in veel Europese steden, waaronder Amsterdam.
Europarlementslid Bas Eickhout was een van de sprekers op een druilerig Beursplein in Amsterdam. 'We beginnen hier misschien klein met het protest tegen TTIP, maar we gaan groeien in heel Europa,' zo hield Bas de bescheiden groep demonstranten voor. De vrijhandelsakkoorden, zo hadden diverse andere sprekers ook al duidelijk gemaakt, moeten echt van tafel. Ze dienen alleen de grote internationale bedrijven. Werknemers zullen hun arbeidsvoorwaarden achteruit zien gaan, betoogde Lot van Baaren van Abva/Kabo. En dat zal vooral mensen in de zorg en andere publieke diensten treffen. Europese standaarden en procedures die van belang zijn voor milieubescherming en de veiligheid van consumenten zullen onder druk komen te staan. In Europa geldt nog altijd het voorzorgprincipe bij de toelating van nieuwe producten en technieken. Dat wil zeggen dat producenten moeten aantonen dat er geen schade zal ontstaan aan mens en milieu. De Amerikanen vinden dat wie schade ondervindt achteraf maar een beroep op de rechter moet doen.
Een van de belangrijkste bezwaren tegen de voorgenomen vrijhandelsakkoorden is de enorme invloed van het (multinationale) bedrijfsleven op de regelgeving. Bedrijven hebben directe invloed op de Regulatory Cooperation Council die de vrijhandel moet operationaliseren. Ze kunnen overheden ook processen aandoen als ze door bepaalde regelgeving hun winstverwachting zien dalen. Voor die processen gaan aparte rechtbanken optreden buiten de juridische structuur van de landen en de EU. Gevreesd wordt dat overheden deze processen uit de weg gaan door af te zien van wetten die bedrijven mogelijk gaan betwisten in deze zogenaamde Investor to State Dispute Settlements (ISDS). Dit zou bijvoorbeeld grote gevolgen kunnen hebben voor de schaliegaswinning. Nu nog zijn vele regeringen huiverig om groen licht te geven voor de exploitatie van schaliegas vanwege allerlei gevaren voor mensen en milieu die verbonden zijn aan de gebruikte technieken. Maar als olie- en gasmultinationals dreigen met processen omdat ze verliezen op de investeringen die ze al hebben gedaan, zou de overheid wel eens door de knieën kunnen gaan, aldus Ike Teuling van Milieudefensie.
Bas Eickhout wees op de urgentie van acties tegen CETA, het vrijhandelsakkoord met Canada. Dat is al in een vergevorderd stadium. Het heeft ongeveer dezelfde inhoud als het TTIP (en eerder NAFTA voor het Amerikaanse continent). Als CETA onverkort doorgaat zet dit de deur wagenwijd open voor TTIP, het verdrag met de VS. Het gaat om een complexe en omvangrijke problematiek, maar we zullen er alles aan moeten doen om iedereen er van te doordringen dat de voorstanders van dergelijke akkoorden gestopt moeten worden. Om te beginnen door middel van de verspreiding van het onofficiële Europese burgerinitiatief Stop TTIP.
Meer over het TTIP bij de Europese Groene fractie in het Europarlement.
Ook bij een Ander Europa vind je alle bezwaren op een rijtje.