GroenLinks lid Remco van der Stoep woont in Londen en is daar actief lid van de UK Greens. Op 6 mei a.s. zijn er verkiezingen voor nieuwe deelraden. Remco is kandidaat in Southwark en bericht over de campagne en het belang van staafgrafieken.
Staafgrafieken en campagneproductiviteit
Lokale verkiezingen in Londen, politiek niet inbegrepen
Remco van der Stoep
Een volledig verkiezingsprogramma is er niet voor nodig. Deelnemen aan debatten evenmin, en ook de lokale media zijn bijzaak. Als ik na 6 mei in de gemeenteraad van Southwark zit, een Londens stadsdeel met evenveel inwoners als Utrecht, dan is dat omdat we genoeg mensen persoonlijk hebben overtuigd.
Het is dodelijk simpel en met politiek heeft het niet zo veel te maken. Voor de lokale verkiezingen in Londen zijn alle stadsdelen opgedeeld in kleinere eenheden, 'ward' geheten. De inwoners van elke ward kiezen drie raadsleden, die zitting hebben in de stadsdeelraad. In de meeste wards worden drie leden van dezelfde partij gekozen - elke burger mag namelijk drie stemmen uitbrengen en doorgaans gaan die naar de drie kandidaten van de partij naar keuze. Dat maakt dat de kandidaten van sommige partijen bij voorbaat kansloos zijn, of dan tenminste kansarm. Zit het democratisch gesproken mee, dan zijn er in jouw buurt twee partijen waarvan kandidaten een kans maken. Zit het tegen, dan telt je stem alleen voor de statistieken. En dat is dan weer belangrijker dan het lijkt.
Hoe dat zit? Het is hier gebruikelijk om kiezers te overtuigen met statistieken van eerdere verkiezingen. Het kiesstelsel nodigt daatoe uit, omdat het in de meeste verkiezingen zinloos is te stemmen op een partij die geen kans maakt de grootste te worden (dit verklaart ook de relatief zwakke positie van de Groenen in het VK). Om dus zetels te winnen in de lokale verkiezingen, maak je een foldertje met een staafgrafiek erop die kiezers uitlegt dat in hun buurt alleen de Groenen kunnen winnen van Labour. Dat is het soort campagne waaraan men gewend is en waarvoor men (blijkbaar) gevoelig is.
Verder is het een kwestie van twee à drie groen-populistische boodschappen tot mantra verheffen, en zichtbaar zijn, kiezers ontmoeten. Wekelijks trekken mijn medekandidaten en ik door onze buurt en kloppen we op elke deur. Ook zorgen we dat er elke maand een nieuwe verkiezingsfolder wordt bezorgd op alle adressen in onze buurt. Verkiezingssucces zal daarmee in de eerste plaats een gevolg zijn van onze campagneproductiviteit, in de tweede plaats van de reputatie van de Groenen en in de derde plaats van onze lokale standpunten.
Overigens wil ik wel gezegd hebben dat de Groenen in Southwark heel gezonde en duurzame voorstellen hebben voor het stadsdeel, maar die zijn vooral na de verkiezingen van belang.
Remco van der Stoep
Een volledig verkiezingsprogramma is er niet voor nodig. Deelnemen aan debatten evenmin, en ook de lokale media zijn bijzaak. Als ik na 6 mei in de gemeenteraad van Southwark zit, een Londens stadsdeel met evenveel inwoners als Utrecht, dan is dat omdat we genoeg mensen persoonlijk hebben overtuigd.
Het is dodelijk simpel en met politiek heeft het niet zo veel te maken. Voor de lokale verkiezingen in Londen zijn alle stadsdelen opgedeeld in kleinere eenheden, 'ward' geheten. De inwoners van elke ward kiezen drie raadsleden, die zitting hebben in de stadsdeelraad. In de meeste wards worden drie leden van dezelfde partij gekozen - elke burger mag namelijk drie stemmen uitbrengen en doorgaans gaan die naar de drie kandidaten van de partij naar keuze. Dat maakt dat de kandidaten van sommige partijen bij voorbaat kansloos zijn, of dan tenminste kansarm. Zit het democratisch gesproken mee, dan zijn er in jouw buurt twee partijen waarvan kandidaten een kans maken. Zit het tegen, dan telt je stem alleen voor de statistieken. En dat is dan weer belangrijker dan het lijkt.
Hoe dat zit? Het is hier gebruikelijk om kiezers te overtuigen met statistieken van eerdere verkiezingen. Het kiesstelsel nodigt daatoe uit, omdat het in de meeste verkiezingen zinloos is te stemmen op een partij die geen kans maakt de grootste te worden (dit verklaart ook de relatief zwakke positie van de Groenen in het VK). Om dus zetels te winnen in de lokale verkiezingen, maak je een foldertje met een staafgrafiek erop die kiezers uitlegt dat in hun buurt alleen de Groenen kunnen winnen van Labour. Dat is het soort campagne waaraan men gewend is en waarvoor men (blijkbaar) gevoelig is.
Verder is het een kwestie van twee à drie groen-populistische boodschappen tot mantra verheffen, en zichtbaar zijn, kiezers ontmoeten. Wekelijks trekken mijn medekandidaten en ik door onze buurt en kloppen we op elke deur. Ook zorgen we dat er elke maand een nieuwe verkiezingsfolder wordt bezorgd op alle adressen in onze buurt. Verkiezingssucces zal daarmee in de eerste plaats een gevolg zijn van onze campagneproductiviteit, in de tweede plaats van de reputatie van de Groenen en in de derde plaats van onze lokale standpunten.
Overigens wil ik wel gezegd hebben dat de Groenen in Southwark heel gezonde en duurzame voorstellen hebben voor het stadsdeel, maar die zijn vooral na de verkiezingen van belang.