Een panel met Emma Nohren (MP Zweedse Groenen), Daniel Badman (Hoofd public affairs Stora Enso Oyi, een Zweeds-Finse joint venture die wereldwijd opereert), Stefan Reinhold (corporate regulation and extractives officer, CIDSE) en Martin Koehler (trade advisor van de Groene fractie in het Europees Parlement). 

Emma Nohren:

Agenda 2030 biedt lichtpunten in wat donkere tijden zijn. Zo zijn er meer conflicten dan tien jaar geleden (niet helemaal waar), hebben we te maken met extremer weer en is 75% van de vliegende insecten in Duitsland verdwenen om maar eens iets te noemen. Sinds 2012 nemen landen in toenemende mate wetten aan om het werk van het maatschappelijk middenveld te beperken. De komende decennia zal het transport verviervoudigen. Om de 2030 agenda te laten slagen zijn private investeringen noodzakelijk, zonder die investeringen halen we die doelen niet. De vraag is dus hoe je ervoor zorgt dat globalisering helpt bij het slagen van deze agenda. Daarvoor is een meer open samenleving nodig, leadership en inclusieve handel. Alleen op die manier kunnen we het doel van leave no one behind waarmaken.

Zweden gaat daar o.a. aan bijdragen door toe te werken naar een koolstof neutrale verzorgingsstaat/ samenleving in 2040.

Daniel Badman: 

Stora Enso Oyi produceert vooral hernieuwbare materialen die fossiele energie moeten vervangen. Ze doen veel aan bosbouw en gebruiken zoveel mogelijk van een boom om duurzame producten te maken. Alleen het residue wordt ingezet voor energiedoeleinden (korrels voor energie). Dat maakt het een zeer CO2 arm product. In die zin dragen zij bij aan de SDG's. Voor bedrijven bieden de SDG's een belangrijk framework om mogelijkheden en risico's te identificeren. Ongeveer 90% van de bossen die zij wereldwijd beheren voldoet op de een of andere manier aan duurzaamheidseisen. In de Q&A kwam aan de orde dat zij in het verleden ook veel kritiek hebben gekregen op werkwijze, maar dat schijnt inmiddels opgelost te zijn.

Stefan Reinhold, corporate regulation and extractives officer, CIDSE.

Interessant aan zijn bijdrage was de verwijzing naar de Social Progress Index Chart. Hieruit zou blijken dat meer (economische) groei op een gegeven moment niet meer leidt tot meer sociale vooruitgang. Een argument tegen de eenzijdige focus op economische groei als remedie tegen ongelijkheid e.d. Meer info via: http://www.socialprogressindex.com/

Ook ziet hij een toenemende bereidheid bij lidstaten om te werken aan bindende 'due diligence' op het gebied van mensenrechten. Hij refereerde onder andere aan het initiatiefwetsvoorstel van voormalig PvdA kamerlid Roelof van Laar om het gebruik van kinderarbeid aan banden te leggen. Dit wetsvoorstel komt op 19 december in de Eerste Kamer in stemming.

Martin Koehler (trade advisor van de Groene Fractie in EP):

Meest interessante bijdrage, gaf eerst een historisch overzicht van de meest recente uitwassen van globalisering. De eerste grote financiële crisis in Indonesië, vervolgens rest van Azië, de Jubilee Campagne om schulden kwijt te schelden rondom de millenniumwisseling en de Structurele Aanpassingsprogramma's van het IMF. Het was een hele 'wilde globalisering' waarbij de nadruk bijna alleen op vrijhandel lag. Mede geïnitieerd door toenmalig Eurocommissaris voor handel Peter Mandelson.

Inmiddels is dat heel anders, nu na de meest recente financiële crises, is het niet langer all out trade, maar veel meer trade for all. Er is veel meer gereguleerd. Waar we in 2007 nog 'downbeat' waren, zijn we nu veel meer 'upbeat'.

Vervolgens behandelt hij drie modellen op het gebied van handel die interessant zijn:

1) de conflictmineralen regulering: een systeem waarbij de betreffende (mijnbouw) bedrijven (vooral voor goud en tungsten) due diligence moeten toepassen op de hele keten, dus vanaf het moment van het mijnen tot aan het eindproduct. Deze regulering heeft veel voeten in aarde gehad maar is nu verplicht.

2) beleid geïmplementeerd na de ramp in de kledingindustrie in Dhaka/Bangladesh. Dit beleid (wat het precies inhoudt weet ik niet) kent ook een zekere mate van verplichting.

3) Flegt regulation (Forest Law Enforcement, Governance and Trade). Een initiatief, begonnen in 2003, om de handel in illegaal hout tegen te gaan. Uiteindelijk is het doel dat al het hout een 'FLEGT' stempel krijgt. In dit proces werken het bedrijfsleven, maatschappelijk middenveld, NGO's en buurtgroepen samen om ervoor te zorgen dat het hout duurzaam wordt geproduceerd. Koehler vond dit uiteindelijk het meest interessante initiatief omdat het elke actor bij het hele proces betrekt, van de plek waar de bomen groeien tot de politiek en het bedrijfsleven en alles daartussen.

Drie observaties uit de Q&A die het delen waard zijn:

Over de SDG's:

Deze zijn ook behulpzaam om meer aandacht aan (beleids)coherentie te besteden. Gebrek daaraan is eigenlijk een van de grootste problemen. Het voorbeeld van piraterij voor de kust van Oost-Afrika wordt gegeven. Waarbij mannen zich tot piraterij zouden wenden omdat EU trailers de wateren voor de kust leegvissen waardoor lokale vissers hun inkomstenbron weg zien vallen. (Of dat klopt weet ik niet.).

Over de WTO:

De Groenen zouden eigenlijk 2-3 onderwerpen moeten identificeren waarop zij verandering in het huidige WTO proces willen bewerkstelligen. Nu is zo'n focus afwezig. Idealiter zouden handelsnormen wereldwijd moeten gelden, maar het is heel moeilijk om dit te bereiken.

Over plastics:

Tenslotte komt er ook een nieuwe 'plastics strategy' uit van de Commissie. Er zijn enige zorgen dat deze strategie zich vooral gaat focussen op plastic gemaakt van fossiel en niet zozeer van andere vormen. Wellicht iets om in de gaten te houden.