Alice Stollmeyer bezocht in november in Parijs haar eerste EGP-congres en deed verslag op haar blog. Ze blikt terug op een inspirerende bijeenkomst.

 

Het is alweer vier weken geleden dat ik bij mijn eerste congres van de Europese Groene Partij was. Terwijl ik dit schrijf, zijn een aantal van de mensen die ik daar ontmoette op de klimaattop in Durban bezig met onderhandelingen voor een vervolg op en verlenging van het Kyotoprotocol. In gedachten en via Twitter ben ik bij ze en duim ik voor een goede afloop.

Hoe belandde ik – nog maar ruim een jaar lid van GroenLinks – op een congres van de EGP? Vanuit mijn werk als beleidsmedewerker energietransitie volg ik de (energie)politiek in Den Haag. Maar omdat daar helaas het economische kortetermijndenken de overhand heeft, richt ik mijn blik (en hoop!) steeds meer op Brussel. Inmiddels ook persoonlijk steeds meer in politiek geïnteresseerd, las ik in de Nieuwsbrief van de EGP over het congres in Parijs en een oproep om EGP-congresblogger te worden. Zo gezegd, zo gedaan.

Dus schreef ik een week voor het congres mijn eerste blog. En zat ik op vrijdag 11 november in een zaal in het Parijse Maison de la Chimie, te wachten op de start van de eerste parallelsessie, over klimaat. Gelukkig werd ik persoonlijk welkom geheten door Europarlementariër Bas Eickhout, die ik de week ervoor had ontmoet op de GroenLinks nieuwe ledendag. Fijn om op zo’n groot congres (ruim 500 deelnemers) in elk geval één bekend gezicht te zien.

Na de eerste sessie, waarin “onze” Bas een zeer heldere update gaf over de stand van zaken rond de aanstaande klimaattop in Durban (COP17) en een vooruitblik op Rio +20, was er tijd voor overleg met de eigen nationale delegatie. Ook daar werd ik door iedereen welkom geheten. Bijzonder om zo ineens deel uit te maken van een groep en me “wij” te voelen tussen de andere nationaliteiten die op dat moment ieder in hun eigen zaal bijeen waren. Na een toelichting door EGP-secretaris Jacqueline Cremers op de last minute-wijzigingen in het programma (vanwege de eurocrisis), bespraken we met name de concepttekst van de ‘Paris Declaration’ die zondag vastgesteld zou worden.

Bij de plenaire opening werd ik vooral geraakt door Cécile Duflot van de Franse groenen, toen ze ons allen opriep om nee te zeggen tegen het kortetermijndenken. Mij uit het hart gegrepen! Tijdens de daarop volgende parallelsessie schreef ik snel mijn tweede blog, waarop het alweer tijd was om naar de borrel te gaan. Daar sprak ik onder andere Dick Pels, mijn oud-docent sociale filosofie, inmiddels directeur van De Helling. Bien étonnés de se trouver ensemble…

De tweede dag stond voor mij in het teken van netwerken. Persoonlijk hoogtepunt van de dag was de persconferentie met Eva Joly, de Franse groene presidentskandidate, waar ik als blogger toevallig bij aanwezig was. Als francofiel volg ik de Franse linkse partijen (EELV en PS) in de aanloop naar de presidentsverkiezingen op de voet, dus het was erg bijzonder om hierbij te kunnen zijn. Voor mij was het bovendien voor het eerst dat ik al twitterend ergens live verslag van deed – wat gelijk weer materiaal voor mijn derde en laatste blog opleverde.

Terugkijkend op het congres kan ik alleen maar zeggen dat ik het enorm inspirerend en motiverend vond. Ik heb nog dagen erna met een big smile rondgelopen en als ik anderen er over vertel, straal ik nog steeds! Het gevoel om samen bezig te zijn met iets goeds, om als groene familie de wereld een beetje beter te maken, dat is wat ik als “groentje” bij de Europese groenen heb ervaren. En daaraan wil ik graag mijn steentje bijdragen. Let’s go green!

Links naar mijn blogs:

1: http://europeangreens.eu/congress/?congress-blog=first-post-from-alice-stollmeyer

2: http://europeangreens.eu/congress/?congress-blog=overwhelmed-by-greens#more-344

3: http://europeangreens.eu/congress/?congress-blog=the-green-dream-of-eva-joly#more-364

[ Is je belangstelling gewekt voor het bijwonen van een bijeenkomst van de Europese Groene Partij? Meer informatie bij de delegatie via Toine van de Ven, tvdven@groenlinks.nl ]